Een blogbericht over veel te lange woorden met veel te veel letters en veel te veel lettergrepen door iemand met veel te veel tijd

Een van mijn voornemens voor 2022 was om minder bezig te zijn met het nu, en dus las ik sinds 1 januari elke dag in het Handelsblad van Antwerpen (hier te vinden) een krant uit 1888 vol met bizarre, vergeten nieuwsberichten. De leukste, meest bizarre of meest interessante deel ik op Facebook of Twitter, met soms een woordje uitleg erbij. Ik plezier er een handvol mensen mee, maar vooral ook mezelf.

Vandaag las ik dit bericht:

Een koninkrijk in Madagascar?  Daar wist ik niets van. Een ideaal nieuwsbericht dus om me een uurtje in te verdiepen en dat dan in een kort berichtje online te gooien. Maar al snel loopt het mis.

Grip op de lettergreep

Op Wikipedia leer ik dat Tanarive de toenmalige hoofdstad was van Madagascar en dat de stad Sensoarivo niet bestaat. Heel even meen ik op 19de-eeuws fake news te zijn gestoten, maar de toenmalige journalist moet Tsinjoarivo verkeerd hebben verstaan over de ongetwijfeld slechte telefoonverbindingen uit die tijd.

Ik duik verder in het Madagascar van 1888. De koningin waarvan sprake in het bericht heet Ranavalona III. Niet de makkelijkste naam om uit te spreken, maar dan trekt iets anders mijn aandacht. Haar eerste minister heette Rainilaiarivony en had een broer met de welluidende naam Rainivoninahitriniony.

Deze tongbrekende broers hadden de macht over steden als Ambatofinandrahana (bekend van de kleinste waterval ter wereld), Ambohimahamasina (thuishaven van de Madagascaraanse gifkikker) of Antsirambazaha (waar de boekdrukkunst werd uitgevonden voor de boekdrukkunst werd uitgevonden maar al even snel weer werd afgevoerd).

Een man met de welluidende naam Rainivoninahitriniony.

Ik verlies mijn grip op de lettergreep. Wat te denken van Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch, een Welsh dorpje dat alleen bekend is omwille van zijn onuitspreekbare lange naam? Die onuitspreekbaarheid valt best mee trouwens. Tijdens een vakantie in Wales vroeg ik aan mijn gastvrouw of deze plaats de moeite was om te bezoeken. Ze zei dat er niets te beleven viel. Als troost leerde ze me hoe ik Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch precies moest uitspreken, een truukje dat ik deelde met Bassie de clown maar zelf intussen verleerd ben.

Ik ben dan weer nooit in de buurt geweest van het Nieuw-Zeelandse plaatsje Taumatawhakatangihangakoauauotamateapokaiwhenuakitanatahu. Soms noemen ze het daar ook wel eens, ik vermoed op dagen dat er veel tijd over is, Tetaumata­whakatangihanga­koaua­otamatea­urehaeaturipukapihimaungahoronuku­pokai­whenuaa­ki­tana­tahu. Volgens kwatongen is deze variant met 92 in plaats van 57 letters enkel in het leven geroepen om het 58-letterige plaatsje Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch de loef af te steken.

Het levende abecedarium

Ik zit nu in een fuik waar ik niet meer uit geraak. Het Duitse Donaudampfschiffahrtselektrizitätenhauptbetriebswerkbauunterbeamtengesellschaft zou ooit passagiers per schip hebben vervoerd over de Donau, al zijn er ook geruchten dat dat hele gesellsschaft nooit echt heeft bestaan. En in Ijsland gebruikt men voor een heel specifiek soort sleutelhanger het woord Vaðlaheiðarvegavinnuverkfærageymsluskúraútidyralyklakippuhringur.

Maar het langste woord ter wereld is Tinine. Of toch als je dat woord volledig uitspreekt, want dan heb je er 3,5 uur voor nodig. De volledig uitgeschreven versie vind je op een blog over Hippopotomonstrosesquippedaliofobie, oftewel angst voor lange woorden.

Dit lijkt dit me wel iets voor een avondvullend programma. Terwijl het publiek geniet van drankjes en snacks staat er op het podium iemand te stikken in het teveel aan letters

Zo meander ik voort langs de eindeloze soep aan letters en lettergrepen. Ik zou het mijn eigen kind niet aandoen, maar sommige ouders hebben er heel wat over om in het Guinness World Record Books opgenomen te worden. Daarom heet hun dochter officieel Rhoshandiatellyneshiaunneveshenkescianneshaimondrischlyndasaccarnarenquellenendrasamecashaunettethalemeicoleshiwhalhinive’onchellecaundenesheaalausondrilynnejeanetrimyranaekuesaundrilynnezekeriakenvaunetradevonneyavondalatarneskcaevontaepreonkeinesceellaviavelzadawnefriendsettajessicannelesciajoyvaelloydietteyvettesparklenesceaundrieaquenttaekatilyaeveashauwneoraliaevaekizzieshiyjuanewandalecciannereneitheliapreciousnesceverroneccaloveliatyronevekacarrionnehenriettaescecleonpatrarutheliacharsalynnmeokcamonaeloiesalynnecsiannemerciadellesciaustillaparissalondonveshadenequamonecaalexetiozetiaquaniaenglaundneshiafrancethosharomeshaunnehawaineakowethauandavernellchishankcarlinaaddoneillesciachristondrafawndrealaotrelleoctavionnemiariasarahtashabnequckagailenaxeteshiataharadaponsadeloriakoentescacraigneckadellanierstellavonnemyiatangoneshiadianacrvettinagodtawndrashirlenescekilokoneyasharrontannamyantoniaaquinettesequioadaurilessiaquatandamerceddiamaebellecescajamesauwnneltomecapolotyoajohny aetheodoradilcyanaKoyaanisquatsiuth Williams.

Het neigt wat naar kindermishandeling, dat gezellig uitblinken in onbegrijpelijkheid. Het is wachten op nieuwe uitdagers. 

Tussendoor bedenk ik me dat ik blij ben dat ik dit niet op papier hoef te schrijven, dat ik typografische fouten kan vermijden door die lange woorden gewoon te plikken en te knappen (kijk, daar heb je het al). En tegelijkertijd lijkt dit me wel iets voor een avondvullend programma. Terwijl het publiek geniet van drankjes en snacks staat er op het podium iemand te stikken in het teveel aan letters.

Nee, het is tijd om er mee op te houden, ik wil het voor de rest van de dag kort houden. Maar dan komt de kers op de taart. Dan ontdek ik het levende abecedarium, en laat ik nu net een voorliefde hebben voor abecedaria. Masochisme bestaat in alle maten en vormen, maar als je je er toch aan wil wagen, dan kan je het beter met humor doen. En daarom leefde er in de twintigste eeuw in de VS een man met de naam Adolph Blaine Charles David Earl Frederick Gerald Hubert Irvin John Kenneth Lloyd Martin Nero Oliver Paul Quincy Randolph Sherman Thomas Uncas Victor William Xerxes Yancy Zeus Wolfeschlegel­steinhausen­bergerdorff­welche­vor­altern­waren­gewissenhaft­schafers­wessen­schafe­waren­wohl­gepflege­und­sorgfaltigkeit­beschutzen­vor­angreifen­durch­ihr­raubgierig­feinde­welche­vor­altern­zwolfhundert­tausend­jahres­voran­die­erscheinen­von­der­erste­erdemensch­der­raumschiff­genacht­mit­tungstein­und­sieben­iridium­elektrisch­motors­gebrauch­licht­als­sein­ursprung­von­kraft­gestart­sein­lange­fahrt­hinzwischen­sternartig­raum­auf­der­suchen­nachbarschaft­der­stern­welche­gehabt­bewohnbar­planeten­kreise­drehen­sich­und­wohin­der­neue­rasse­von­verstandig­menschlichkeit­konnte­fortpflanzen­und­sich­erfreuen­an­lebenslanglich­freude­und­ruhe­mit­nicht­ein­furcht­vor­angreifen­vor­anderer­intelligent­geschopfs­von­hinzwischen­sternartig­raum Sr.

Die Sr. op het einde is al wonderlijk, maar ik word oprecht gelukkig als ik op datzelfde Wikipedia lees dat de man heel zijn leven letterzetter is geweest. Ik wou dat ik het zelf verzonnen had.