Binnenkort is het 2020 en is er weer een decennium voorbij. Geen beter moment dus om terug te blikken op de afgelopen tien jaar en te zeggen wat ik de mooiste films/boeken/documentaires/tv-series/strips vond. Vandaag: muziek
Tot 2010 was ik maniakaal bezig met het ontdekken van nieuwe muziek. Er bestond een heel universum aan blogs die ik volgde, ik kreeg tips via fora, … En opeens werd ik oud en snapte ik niets meer van al die nieuwe muziek. Chillwave? In de plaats daarvan begon ik wat meer in het verleden te graven. Ik ontdekte de soul van artiesten als Joe Tex en de blues van Abner Jay, verdiepte mij in de Folkways-catalogus en begon zelfs jazz te luisteren, godbetert. Of deze top 50 dan ook helemaal mijn smaak van de laatste 10 jaar vertegenwoordigt, is twijfelachtig. Maar het zijn wel albums die ik met veel plezier beluisterd heb. Waarschuwing: dit lijstje bevat maar een paar echt grote namen en heel veel zachte laatavondmuziek. Rock Werchter, it is not. Ontdekken maar!
50
Radiohead
A Moon Shaped Pool (2016)
XL Recordings
Elektronic, Rock
De afgelopen drie decennia heeft Radiohead telkens een album afgeleverd dat ver boven de middelmaat uitstak. OK Computer en Kid A halen het nog altijd van deze ‘A Moon Shaped Pool’, maar het hypnotiserende geluid van Thom Yorke en de zijnen blijft toch iets om te koesteren.
49
Jake Xerxes Fussell
What in The Natural World (2017)
Paradise Of Bachelors
Folk, singersongwriter
Ik hou van anomalieën in de muziek. Terwijl de hele wereld steeds meer op fastforward beweegt, zijn de gezapige folkliedjes van Jake Xerxes Fussell een verademing. Muziek die doet denken aan mensen die op bergen wonen en die alleen maar naar beneden komen om vast te stellen dat de wereld te snel voor hen beweegt.
48
Broken Bells
Broken Bells (2010)
Columbia Records
Indie pop
James Mercer heeft het succes van zijn groep The Shins in het afgelopen decennium alleen maar kunnen evenaren met zijn andere groepje Broken Bells. Eigenlijk te hippe muziek voor mij, maar ik kon er wel lekker op dansen in mijn huiskamer.
47
Moonface
Dreamland EP: Marimba & Shit-drums (2010)
Indie Rock
Jagjaguwar
In 2010 stond deze twee songs tellende EP op nummer 1 van mijn eindejaarslijstje. Toegegeven, intussen heeft het wat aan waarde verloren, maar Spencer Krug blijft wel een van mijn muzikale helden, zeker als hij zoals hier 20 minuten lang met marimba’s aan de slag gaat.
46
Avi Buffalo
Avi Buffalo (2010)
Indie pop
Sub Pop
Bekend van het radiohitje ‘What’s it in For?’, maar heel het debuutalbum van Avi Buffalo staat vol met The Shins-achtige popliedjes, uiterst herkenbaar aan de falsetto van zanger Avi Zahner-Isenberg.
45
Sam Beam & Jesca Hoop
Love Letter For Fire (2016)
Singersongwriter
Sub Pop
Sam Beam – beter bekend als Iron & Wine – maakte in 2016 samen met folkzangeres Jesca Hoop deze geweldig aangename luisterplaat. De stemmen van Beam en Hoop passen erg goed bij elkaar.
44
I Am Kloot
Sky At Night (2010)
Britpop-folk
Shepherd Moon records
Britpop-folk dekt misschien niet echt de lading van deze intussen ter ziele gegane groep uit Manchester. Jaren geleden leren kennen in een documentaire over de Quiet is The New Loud-beweging (met o.m. ook Kings Of Convenience en Turin Brakes – en kijk: die staat gewoon nog online!) en sindsdien altijd blijven volgen. De raspende stem van John Bramwell, het laatavondgeluid: te ontdekken groep als je ze nog niet kent! Gaven ook een van de meest memorabele optredens die ik de afgelopen 10 jaar zag.
43
Little Wings
Black Grass (2011)
Lo-Fi Folk
Marriage Records
Kyle Field is de eeuwige hippie of surfer, en zijn albums klinken allemaal als lome odes aan het leven. Hier zou dus ook een van de andere platen die hij de afgelopen tien jaar uitbracht hebben kunnen staan. Black Grass is wat mij betreft de meest consistente in het rijtje.
42
Whitebrow
Whitebrow (2013)
Indie Folk
Eigen beheer
Whitebrow beschouw ik een beetje als een geheimtip. Vermoedelijk leerde ik ze via een of andere vage blog kennen. De muziek past in het rijtje Timber Timbre, Timesbold, al is het misschien minder duister. Toch vooral muziek die goed werkt wanneer het buiten al donker is en de herfst stilaan plaats ruimt voor de winter. Met covers van Nick Drake en Jackson C. Frank. Het tweede album is trouwens ook zeer de moeite!
41
Willy Mason
Carry On (2012)
Singersongwriter
Polydor
Een van de meest onderschatte singersongwriters. Ik weet nog hoe HUMO destijds lovend was over zijn debuutalbum ‘Where The Humans Eat’ uit 2003. Ik heb hem destijds nog geïnterviewd via mail voor daMusic (maar dat is intussen verdwijnen) 16 jaar later heeft de man nog maar 3 albums gemaakt, waarvan 1 in het afgelopen decennium. Alle drie steengoed.
40
Goldmund
Famous Places (2010)
Neoklassiek
Western Vinyl
Max Richter allemaal goed en wel, maar mijn favoriete neoklassieke artiest blijft toch Keith Kenniff, die onder Goldmund prachtige pianoplaten maakt. ‘Famous Places’ is een goede om te starten, maar duik gerust ook in de rest van zijn discografie.
39
Purple Mountains
Purple Mountains (2019)
Indie Rock
Drag City
De terugkeer van David Berman dit jaar was een tragisch verhaal. In de jaren 1990 was hij bevriend met Stephen Malkmus. Die richtte Pavement op, David Berman maakte met Silver Jews soortgelijke slackerplaten. Maar de man was ook zwaar depressief en stopte in 2009 met muziek maken. Dit jaar maakte hij met zijn nieuwe groep Purple Mountains zijn grote comeback, maar het leven was hem toch te zwaar. Niet lang nadat de plaat verscheen, stapte Berman uit het leven. In de teksten van Berman hoor je hoe zwaar hij het leven vindt, maar de muziek klinkt opvallend vrolijk. Het is triest te moeten beseffen dat er nooit nog nieuwe muziek van Berman komt.
38
Saba Lou
Planet Enigma (2017)
Twee pop
Ernest Jennings record
De dochter van King Khan heet Saba Lou, en op haar zeventiende bracht ze een album uit dat klinkt alsof ze het heeft opgenomen in haar slaapkamer. Met allemaal lieve en naïeve liedjes, een beetje zoals Kimya Dawson ze ook maakt. Zulke platen maakt ze niet meer als ze 30 is, vrees ik, maar gelukkig bestaat deze al wel.
37
José Gonzalez
Vestiges & Claws (2015)
Folk
Mute Records
Deze Zweedse Argentijn of Argentijnse Zweed had in de jaren 2000 een hitje met Heartbeats, en maakte in dit decennium het fonkelend folkalbum ‘Vestiges & Claws’. Muziek waarbij ik mij altijd Zweedse bossen voorstel waar de zon altijd laag aan de horizon staat.
36
Matt Elliott
Only Myocardial Infraction can break your heart (2013)
Slowcore, postrock?
Ici D’Ailleurs
Je hebt Bill Callahan, en dan heb je Matt Elliott, die nog dieper zingt. En traag ook vooral. Matt Elliott zingt zo traag dat zijn nummers als vanzelve episch worden. Neem nu die openingstrack van 18 minuten. Je zou haast denken: dat is erover. Maar het is er boenk op. Voor mensen die graag op een bootje zitten dat steeds verder van de kust afdrijft.
35
Phosphorescent
C’est La Vie (2018)
Indie Folk
Dead Oceans
Matthew Houck van Phosporescent is een oude getrouwe in onze muziekcollectie. ‘C’est La Vie’ dat vorig jaar verscheen is een hoogtepunt in zijn discografie. Hypnotiserend.
34
The Mountain Goats
Beat The Champ (2015)
Indie folk – pop
Merge Records
John Darnielle is al sinds de jaren 90 de spil van The Mountain Goats. Hun lo-figeluid van die eerste jaren hebben ze al een hele tijd achter zich gelaten, en de laatste jaren maken ze prachtige indie folkalbums. Darnielle houdt van conceptalbums: deze Beat The Champ gaat over Amerikaans worstelen.
33
Tinariwen – Tassili (2011)
Mali Blues
Cooperative
Tot ‘Tassili’ uitkwam, had ik nog nooit gehoord van 1) Tinariwen 2) Touaregblues uit Mali. Ik ben op muzikaal vlak toch eerder Westers georiënteerd ben ik bang. Maar deze bezwerende woestijnblues van Tinariwen is de idealen soundtrack voor in de auto als het buiten donker is.
32
Fishboy – Classic Creeps (2011)
Punk
Happy Happy Birthday
To Me Records
De mannen van Fishboy zijn misschien niet zo bekend, maar het is wellicht de vrolijkste band in deze lijst. Met hun hyperkinetische poppunknummers over astronauten en uitvinders kan je luidkeels mee zingen.
31
Haley Heynderickx – I need to start a Garden (2018)
Singersongwriter
Mama Bird Recording
Vroeger hadden we Cat Power, in de toekomst hebben we Haley Heynderickx. Schijnbaar vanuit het niets bracht die vorig jaar ‘I Need to Start a Garden’ uit, een album met liedjes die voortdurend laveren tussen kwetsbaar en krachtig.
30
Daniel Norgren – Alabursy (2015)
Americana
Super Puma
Een plaat die klinkt alsof ze gemaakt is in een blokhut in het hoge Noorden. En dat lijkt nog te kloppen ook. Dit is muziek voor eenzame zielen, die nood hebben aan muzikale vrienden. Alleen al onvergetelijk voor het slaaplied “Why May I not Go Out and Climb The Trees?”
29
The Baptist Generals – Jackleg Devotional To The Heart (2013)
Indie Rock
Sub Pop
Blij als een kind was ik, toen er in 2013 een nieuwe plaat verscheen van deze groep uit Texas. Hun vorige plaat, ‘No Silver/No Gold’ uit 2003 vond ik geweldig. Rauw, lo-fi en doorleefd. Voor wie mij niet gelooft: luister naar hoe zanger Chris Flemmons in 2003 in het nummer Ay Distress totaal begint te flippen als er tijdens de opname plots een gsm afgaat.
28
Karl Blau
Introducing Karl Blau (2016)
Alt. Country
Raven Marching Band
Karl Blau maakte al jaren lo-fi-platen in de stijl van Mount Eerie en Little Wings, maar in 2016 kwam hij plots met dit album vol countrycovers aanzetten. Een meesterlijke zet, want er bleek een echte crooner verborgen te zijn in Blau. Voor stoffige country roads.
27
Goldmund
Sometimes (2015)
Neo-classical
Western Vinyl
Ha kijk, Goldmund is daar weer (zie ook nummer 40). Wat ik daar schreef, blijft ook hier overeind. Prachtige pianomuziek!
26
Various Artists – Sky Girl (2016)
Lo-Fi, pop
Singersongwriter
Efficient Space
Elke avond en nacht zitten er in zolderkamertjes wereldwijd mensen te knutselen aan hun eigen muziek. In deze digitale tijden gooi je de vruchten ervan gewoon op Bandcamp of Soundcloud, vroeger gaf je die dingen in eigen beheer uit. ‘Sky Girl’ is een compilatie van onbekende artiesten met onbekende nummers. Elk nummer heeft zijn eigen stijl, maar als geheel is het een uiterst charmant home-fiplaatje.
25
Karine Polwart & Pippa Murphy
– A Pocket Wind of Resistance (2017)
Folk- Electronica
Eigen beheer
Dit ontdekte ik via de verschrikking die ‘YouTube Automatic playlist” heet, waarbij je met een video op YouTube begint en daarna het algoritme laat kiezen wat het liedje daarna is. Meestal is dat verschrikkelijk, in dit geval een welkome ontdekking. Voor een keer zouden we ‘Lang leve het algoritme’ kunnen zeggen. In elk geval: deze samenwerking tussen folkzangeres Karine Polwart en sound designer Pippa Murphy is een rijk, mysterieus folkalbum.
24
Kate Tempest
The Book of Traps & Lessons (2019)
Spoken Word
Caroline
De naam Kate Tempest klonk al enkele jaren een beetje links van mijn radar. Ik had ervan gehoord, maar was niet echt geïnteresseerd in iemand die omschreven werd als hiphopartiest (je zal ook geen enkele hiphopplaat zien in deze lijst). Maar de reviews van ‘The Book of Traps & Lessons’ prikkelden me, evenzeer als de samenwerking met Rick Rubin. En gotsaminee, wat een geweldig album is dat. Muziek is heel vaak achtergrond voor me, maar voor deze meditatie over het leven moet je heel bewust gaan zitten. I love People’s faces, ’t is misschien wel het mooiste statement ooit.
23
Damien Jurado – Maraqopa (2012)
Indie Folk
Secretly Canadian
Damien Jurado maakte al heel wat spaarzame fluisterplaten voor hij met producer Richard Swift in zee ging. Die voorzag zijn muziek van een diepere, rijkere laag. Een soortement conceptplaat over een man die ergens naar op zoek gaat, verdwijnt en nooit meer terugkomt, maar vooral een album met prachtige muziek. De plaat zou nog twee opvolgers krijgen. 7 jaar later, en Richard Swift is intussen overleden ten gevolge van een jarenlange alcoholverslaving. Damien Jurado maakt opnieuw spaarzame fluisterplaten.
22
Ohtis
Curve Of Earth (2019)
Indie Folk
Full Time Hobby
Ok, ik geef toe: als ik binnen 10 jaar op dit lijstje terugkijk, dan zal ik misschien denken: hoe kan het in godsnaam dat Othis zo hoog op die lijst stond? Op zich is dat album van Ohtis, gemaakt nadat frontman Sam Swinson met zijn alcoholverslaving in rehab ging en er god weer terugvond. Of zoiets. Ik weet het: niet het beste verkoopsplaatje voor dit album, maar ‘Curve Of Earth’ staat vol met geweldig aanstekelijke folknummers, waarop het vrolijk drinken is.
21
Sam Amidon
I See the Sign (2010)
Folk
Bedroom Community
Ik vind het moeilijk om het werk van Sam Amidon als folk te omschrijven, al is dat wel precies de muziek waar hij zich mee bezighoudt. Amidon groeide op als kind van bekende Appalachian folk-artiesten, maar hij brengt de folktraditie de 21ste eeuw binnen. Hij gebruikt instrumenten als viool en banjo, maar mixt ze met jazzinvloeden. Deze ‘I See the Sign’ is zijn ijsland-album, en dat hoor je.
20
Alt-J
An Awesome Wave (2012)
Indie Rock
Infectious
Ja, soms kan ik ook hip zijn en naar hippe dingen luisteren. Dat overkwam me in 2012 haast per ongeluk, toen ik Matilda op de radio hoorde en dacht: ‘dit is wel iets heel fijn’. Bleek het hele album vol te staan met dat soort schoon nummerkes.
19
Leon Bridges
Coming Home (2015)
Soul
Sony
Als ik eerlijk ben, dan is Leon Bridges toch wat exemplarisch voor het soort muziek dat ik de afgelopen jaren veel heb geluisterd. Probleem is dat bijna al die soulartiesten opereerden in de jaren zestig en zeventig. Maar Leon maakte met zijn debuut ook een goede beurt: gepokt en gemazeld in de southern soul-traditie.
18
Withered Hand
New Gods (2014)
Indie pop
Eigen beheer
Ik zing graag mee met muziek. Daartoe leent dit op-en-top poppy album van Withered Hand zich heel erg toe. Weer een artiest die naar mijn aanvoelen een ietsje meer aandacht zou mogen krijgen.
17
Laura Marling
Short Movie (2015)
Singersongwriter
Ribbon Music
Na vier folkplaatjes besliste Laura Marling om ook eens elektrische gitaren in te zetten. Het resultaat was dat haar fijne stem plots veel scherper werd en beter tot zijn recht kwam. ‘Short Movie’ is de eerste in een reeks geweldige albums van Marling.
16
Pete Broderick
(Colour of the Night) Sattelite (2014)
Singersongwriter
Bella Union
Ja, de titel van deze EP is licht pretentieus. Wat is dat met die haakjes? Maar laten we dat buiten beschouwing, dan komt multi-instrumentalist Peter Broderick hier aanzetten met de mooiste nummers uit zijn carrière.
15
Dustin O’Halloran
Lumiere (2015)
Neo-classical
Fat Cat
Over Goldmund hadden we het al eerder, maar ook deze Dustin O’Halloran verdient zijn plaats in deze lijst dubbel en dik. Spaarzame, melancholische pianomuziek, zoals die naar het schijnt op Spotify ontzettend populair is. Menig kaars heb ik zien opbranden bij dit album.
14
Yellow Ostrich
The Mistress (2011)
Indie pop
Barsuk
Dit fijne indie-album van de vergeten Yellow Ostrich bevat het soort muziek waar ik tot 10 jaar geleden compleet gek van was: beetje lo-fi, beetje rock, beetje vrolijk. Indiemuziek. Intussen ben ik meanderend bij andere dingen terechtgekomen, maar ik kan hier nog erg van genieten.
13
Andrew Bird
My Finest Work Yet (2019)
Singersongwriter
Loma Vista
De artiest die ik in mijn leven al het vaakst op een podium heb zien staan? Deze Andrew Bird. Ik snap nog steeds niet hoe het komt dat die man niet veel, veel bekender is. Hij brengt intelligente singersongwritermuziek. Hij speelt viool. Hij fluit heel graag. Hij is grappig. Maar misschien komt daar binnenkort verandering in, want deze ‘My Finest Work Yet’ is genomineerd als beste folk-album voor de Grammy’s. Al gaat er wellicht bij de artiesten die deze grammy de afgelopen jaren wonnen niet meteen een belletje rinkelen. In elk geval: doe u een plezier en leer Andrew Bird kennen als dat nog niet het geval was.
12
Vampire Weekend – Father Of The Bride (2019)
Indie rock
Sony
2019 was een fijn muziekjaar. Dat was onder meer te danken aan Vampire of The Weekend, die met ‘Father Of The Bride’ een hele verzameling met prachtige popsongs brachten. Het album is met zijn 18 nummers ook eentje waar je lang op kan blijven teren. ‘Rich Man’ is mijn favoriete, vanwege dat geweldige vioolstukje in het refrein. Alsof je je in de Efteling bevindt.
11
Various Artists – Inside Llewyn Davis OST (2013)
Folk
Nonesuch
De muziek in de films van de Coen Brothers is altijd meer dan uitstekend, en dat is niet anders in een film over een folkmuzikant (zie ook mijn filmlijstje). Dat is te danken aan vaste muziekcurator T-Bone Burnett die er zelfs in slaagt om mij naar Justin Timberlake te laten luisteren. Een goudmijn: ik heb met de herwerkingen op deze plaat ook een aantal artiesten van vroeger ontdekt, zoals Hedy West en Tom Paxton.
10
Shotgun Jimmie – Transistor Sister (2011)
Indie pop
Pigeon Row
De Canadese Shotgun Jimmy maakt indienummers die je luidkeels kan meezingen in de auto. Ik weet niet of daar veel meer woorden aan vuil te maken zijn. Dit album heb ik het meest meegezongen. Jammer genoeg staat het niet volledig op Bandcamp.
09
Courtney Barnett
Sometimes I Sit And Think, Sometimes I Just Sit (2015)
Indie Rock
Milk Records
Courtney Barnetts debuutalbum duikt in zowat alle decenniumlijstjes op het internet op. Terecht, want wat een fijn rockalbum is dit. Ook weer een hoge meezingwaarde, altijd een plus in het ongerijmde.
08
Bill Wells & Aidan John Moffat – Everything’s Getting Older (2011)
Singersongwriter
Chemikal Underground
Ik vind het moeilijk om een genre te plakken op dit plaatje. Het is pianomuziek, een wauwelende Schot. Hier en daar heeft het iets van jazz. Aidan John Moffat (van Arab Strap) is eigenzinnig, net als deze samenwerking met Bill Wells.
07
Ryland Bouchard – Whalers (2017)
Singersongwriter
Eigen beheer
Ik leerde Ryland Bouchard kennen als The Robot Ate Me, maar de laatste jaren opereert hij onder eigen naam. Daarbij blinkt hij vooral uit in erg kwetsbare folknummers, met enkel zijn stem en gitaar. Wellicht te minimalistisch voor sommigen, maar ik vind dit prachtig.
06
Kacey Musgraves – Same Trailer, Different Park (2013)
Americana, Country
Mercury Nashville
Zo gaat dat dan: probeer je de hele tijd indie-credibiliteit op te bouwen door je top 50-lijst vol te zetten met obscure albums, komt daar plots de Grammy-award voor beste countryalbum 2013 door fietsen. Maar dit debuut vna Kacey Musgraves is gewoon dolgedraaid ten huize ongerijmd. Het zijn gewoon heel fijne popcountrynummers, met intelligente teksten. Yikie dee Yak
05
Leonard Cohen – You Want it Darker (2016)
Singersongwriter
Columbia
Het is wellicht vloeken in de kerk, maar ik heb lange tijd een beetje een haat-liefdeverhouding gehad met Leonard Cohens werk. Ik kocht toen ik 18 jaar was soms wel eens willekeurig albums, en ik was wel benieuwd naar de originele versie van Hallelujah, dat ik leerde kennen via Jeff Buckley. Ik kocht de Best Of van Leonard Cohen, en werd getrakteerd op een vreselijk jaren 80-nummer, inclusief achtergrondzangeresjes. Intussen weet ik beter, al blijf ik soms wel wat allergisch voor die overdaad aan synths. Daarom is ook deze afscheidsplaat zo mooi: ingetogen, donker, als een kaars die nog één keer opflakkert voor ze uitgaat.
04
Equinox The Peacekeeper – Birdsongs on a Wasteland (2013)
Singersongwriter
Eigen beheer
Jullie hebben er lang op moeten wachten, maar er is dan toch nog een Belgische plaat in deze lijst te vinden. Van Equinox, The Peacekeeper dan nog. Wie zeg je? Equinox? Nooit van gehoord. Schaamtelijk over het hoofd gezien album, want de nummers die Wouter Buyst hier bij elkaar geschreven heeft, zijn verbluffend mooi. Ik zeg het: dit album had internationaal hoge toppen moeten scheren. Nu scheerde het weinig, behalve mijn ziel.
03
The Tallest Man On Earth – The Wild Hunt (2010)
Indie folk
Dead Oceans
Wie de Zweedse Kristian Matsson al eens heeft zien optreden, weet wat voor een hypnotiserende aantrekkingskracht er van hem uit gaat. Dat was ook zo bij dit album, met nummers die klinken alsof ze altijd al hebben bestaan en met een rauwheid die je ook vindt bij iemand als Daniel Norgren.
02
Sam Amidon –
Lily-O (2014)
Folk
Bedroom community
Na Goldmund is Sam Amidon de enige artiest die twee keer in deze lijst voorkomt. Wat de Amerikaanse folkartiest op Lily-O doet is fenomenaal: hij diept zijn eigen muzikale pad (de Amerikaanse folk de 21ste eeuw in leiden) nog verder uit, wat een prachtig album oplevert.
01
Sufjan Stevens – Carrie & Lowell (2015)
Singersongwriter
Asthmatic Kitty
Sufjan Stevens maakte een rouwplaat over de moeilijke relatie met zijn moeder, en schudde haast achteloos een tijdloos meesterwerk uit zijn mouw. Je wordt niet vrolijk van deze verzameling melancholische nummers, maar Stevens brengt op een vreemde manier troost aan al het verdriet dat een mens overkomen kan. Als hij dan ook nog eens het beste optreden van dit decennium gaf (End of The Road Festival 2016), dan is deze eerste plaats meer dan verdiend.
