Een hapje voor het slapengaan
Bij die-hard stripfans zal de naam Winsor McCay (1869 – 1934) misschien een belletje doen rinkelen. Hij is de man die begin twintigste eeuw stripgeschiedenis schreef met ‘Little Nemo in Slumberland’, een krantenstrip rond een jongetje dat de gekste dromen heeft en op het einde van elk verhaal bruusk uit zijn bed valt en wakker wordt. De strip is al herhaaldelijk heruitgebracht en in de betere stripzaak zeker te vinden, vaak in dure luxe-uitgaves.
Kaas en toast
Maar voor Winsor McCay met ‘Little Nemo’ de harten stal van jong en oud in de Verenigde Staten had hij al laten zien hoe ver zijn verbeelding reikte. Eerst met de strip Little Sammy Sneeze, over een jongetje dat alsmaar moet niezen – verbazingwekkend hoeveel grappige situaties je daarmee kan blijven bedenken – daarna met ‘Dreams Of the Rarebit Fiend’, iets dat je vrij vertaald ‘Nachtmeries na toast’ zou kunnen noemen.
De eenpagina-strips van ‘Dreams of a Rarebit Fiend’ hadden allemaal hetzelfde concept: je hebt een man of vrouw die in een soort nachtmerrie-achtige situatie terechtkomt, en op het einde wakker wordt met de gedachte dat ze nooit meer ‘Welsh Rarebit’ zullen eten zo vlak voor het slapengaan.
‘Welsh Rarebit’ – ik ben dat ook moeten gaan opzoeken – is eigenlijk gewoon een stuk geroosterd brood met daar gesmolten kaas bovenop. Vermoedelijk de betere laatavondhap voor er zakken chips bestonden. En dus een slecht idee om te eten voor het slapengaan.
Leve de nachtmerrie
De kracht van de strip zit niet zozeer in de terugkomende grap, maar in de nachtmerries die McCay voor zijn snoepende hoofdpersonages bedenkt. Iemand gebruikt een haargroeimiddel waardoor zijn haar blijft groeien, iemand vindt steeds meer schildpadden in zijn hotelkamer, een man dient als levende kanonskogel, … Enfin, McCay liet zijn verbeelding helemaal los en creëerde zo een van de meest fantastische krantenstrips ooit.
De strip is intussen publiek domein, wat wil zeggen dat je ze vrij (lees: gratis) kan vinden op het internet (net als Little Nemo trouwens). Begeef je dus als de wiedeweerga naar de Archive.org-pagina van ‘Dreams of the Rarebit Fiend’, en laat het je smaken. Liefst niet te laat op de avond.
Hieronder heb ik al een paar onvergetelijke afleveringen gezet, om je het water in de mond te doen krijgen:
